انتخابات در ایالات متحده آمریکا از ساختار پیچیده و منحصر به فردی برخوردار است که در طول تاریخ با تغییرات متعددی همراه بوده است. این سیستم شامل دو بخش عمده انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخابات کنگره می‌شود که هرکدام فرآیندها و قوانین خاص خود را دارند. در این مقاله تمام مراحل انتخابات آمریکا از شیوه انتخاب رئیس‌جمهور و اعضای کنگره گرفته تا نقش نهادهای دولتی و قوانین مرتبط به‌طور کامل و جامع مورد بررسی قرار می‌گیرد.
روند کلی انتخاب رئیس‌جمهور و کنگره در ایالات متحده
انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا به‌واسطه نهادی به نام کالج الکترال (مجمع انتخاباتی) برگزار می‌شود. این سیستم که برای اولین‌بار در سال‌های 1788 و 1789 اجرا شد برای انتخاب اولین رئیس‌جمهور و کنگره به‌کار گرفته شد و همچنان به‌عنوان بخشی اساسی از ساختار انتخابات ریاست‌جمهوری باقی مانده است. براساس ماده ۲ بخش ۱ از قانون اساسی تعداد نمایندگان کالج الکترال هر ایالت برابر با مجموع نمایندگان آن ایالت در کنگره (یعنی نمایندگان مجلس نمایندگان و سناتورها) تعیین می‌شود.
برنده انتخابات ریاست‌جمهوری در نهایت فردی است که اکثریت آرای الکترال را کسب کند. به‌عنوان مثال رئیس‌جمهور به ۲۷۰ رأی الکترال نیاز دارد تا بتواند در انتخابات پیروز شود. اگر هیچ‌کدام از کاندیداها این تعداد رای را کسب نکنند در این صورت مجلس نمایندگان برای انتخاب رئیس‌جمهور جلسه‌ای به نام انتخاب احتمالی برگزار می‌کند و سنای ایالات متحده معاون رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کند. این شرایط تا به حال سه بار در تاریخ آمریکا رخ داده است و آخرین بار در سال ۱۸۳۷ اتفاق افتاد.
انتخابات کنگره نیز به‌صورت مستقیم توسط مردم برگزار می‌شود. در ابتدا طبق قانون اساسی اعضای مجلس نمایندگان از طریق انتخابات مردمی و سناتورها توسط مجالس ایالتی انتخاب می‌شدند. اما با تصویب اصلاحیه هفدهم در سال ۱۹۱۳ سناتورها نیز مانند نمایندگان مجلس به‌صورت مستقیم توسط مردم انتخاب می‌شوند.
نقش ایالت‌ها و دولت فدرال در تعیین قوانین انتخابات آمریکا
برگزاری انتخابات در ایالات متحده به‌طور مشترک توسط دولت فدرال و ایالت‌ها مدیریت می‌شود. براساس بند انتخابات از ماده ۱ بخش ۴ قانون اساسی مجالس ایالتی مسئول تعیین زمان، مکان و شیوه برگزاری انتخابات برای مجلس نمایندگان و سنا هستند اما کنگره این اختیار را دارد که مقررات ایالتی را تغییر دهد. در خصوص انتخابات ریاست‌جمهوری نیز قوانین کلی توسط دوازدهمین اصلاحیه قانون اساسی تعیین شده است که شامل نحوه کارکرد کالج الکترال و انتخابات احتمالی در کنگره است.
طبق بند شرایط از ماده ۲ بخش ۱ رئیس‌جمهور باید شهروند زاده ایالات متحده باشد، حداقل ۳۵ سال سن داشته باشد و به مدت حداقل ۱۴ سال در ایالات متحده اقامت داشته باشد. علاوه‌بر این بر اساس اصلاحیه ۲۲ فردی که دو دوره به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شده یا بیش از ۱۰ سال به این مقام خدمت کرده باشد مجاز به نامزدی مجدد نیست. از سوی دیگر در صورت محکومیت رئیس‌جمهور یا هر مقام فدرالی در دادگاه استیضاح سنای ایالات متحده می‌تواند رأی دهد که آن فرد از تصدی مجدد منصب‌های عمومی محروم شود.
در انتخابات کنگره براساس ماده ۱ بخش ۲ قانون اساسی سن لازم برای عضویت در مجلس نمایندگان ۲۵ سال و برای عضویت در سنا ۳۰ سال است. علاوه بر سن فرد باید به مدت حداقل هفت سال برای مجلس نمایندگان و نه سال برای سنا شهروند ایالات متحده باشد. بر اساس بند شورش در اصلاحیه چهاردهم افرادی که در شورش علیه ایالات متحده شرکت داشته یا به دشمنان آن کمک کرده‌اند از حق تصدی منصب عمومی محروم می‌شوند مگر اینکه با دو سوم رأی کنگره این ممنوعیت لغو شود.
شرایط رای‌دهی در انتخابات عمومی
امروزه اکثر شهروندان آمریکایی بالای ۱۸ سال حق رای در انتخابات محلی، ایالتی و عمومی را دارند. این سن بر اساس اصلاحیه ۲۶ که در سال ۱۹۷۱ به تصویب رسید تعیین شده است. با این حال هر ایالت برای رای‌دهندگان خود قوانین خاصی از جمله شرایط اقامت دارد. افرادی که شهروند آمریکا نیستند مجاز به رای دادن نیستند و قوانین مربوط به بازگرداندن حق رای برای افراد محکوم به جرایم سنگین نیز در ایالت‌های مختلف متفاوت است. ۱۳ ایالت می‌توانند به‌صورت دائمی افرادی را که به جرایم خاصی محکوم شده‌اند از رای دادن محروم کنند.
زمان برگزاری انتخابات عمومی
طبق قوانین روز انتخابات عمومی در ایالات متحده به عنوان سه‌شنبه پس از اولین دوشنبه ماه نوامبر در هر سال زوج تعیین شده است. آخرین تغییر در این تاریخ به سال ۱۸۴۵ بازمی‌گردد البته فرآیند رای‌گیری می‌تواند زودتر آغاز شود. بر اساس گزارش کنفرانس ملی قانون‌گذاران ایالتی ۴۷ ایالت و منطقه کلمبیا و سه سرزمین دیگر امکان رای‌گیری زودهنگام از طریق پست یا حضوری را فراهم می‌کنند. به طور میانگین رای‌گیری زودهنگام ۲۷ روز قبل از روز انتخابات آغاز می‌شود؛ برای مثال در سال ۲۰۲۴ ایالت‌های مینه‌سوتا، داکوتای جنوبی و ویرجینیا از ۲۰ سپتامبر رای‌گیری زودهنگام را آغاز کردند.
تمام آرا باید تا قبل از بسته‌شدن حوزه‌های رای‌گیری در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۲۴ به صندوق‌ها ریخته شده و یا پست شوند. آرای ارسالی از طریق پست باید تا آن تاریخ مهرموم شوند.
روند پس از روز انتخابات آمریکا
پس از روز انتخابات آمریکا ایالت‌ها نتایج آرا را از جمله آرا غیابی و رای‌دهندگان خارج از کشور جمع‌آوری و شمارش می‌کنند. هر ایالت مهلت مشخصی برای تایید نتایج دارد که معمولا تا پایان نوامبر تکمیل می‌شود هرچند برخی ایالت‌ها تا تاریخ ۶ دسامبر را به عنوان مهلت نهایی تعیین کرده‌اند.
هر نامزد انتخابات می‌تواند درخواست بازشماری آرا را داشته باشد و در بعضی موارد با اختلاف کم بین دو کاندیدا بازشماری به‌طور خودکار آغاز می‌شود. برای انتخابات ریاست‌جمهوری طبق قانونی فدرالی که در سال ۲۰۲۲ اصلاح شد ایالت‌ها موظف به حل اختلافات و تعیین الکترال‌های خود تا شش روز قبل از جلسه حضوری اعضای کالج الکترال هستند. این تاریخ در سال ۲۰۲۴ برابر با ۱۱ دسامبر هست و جلسه کالج الکترال نیز در تاریخ ۱۷ دسامبر برگزار می‌شود.
قانون فدرال ایالات متحده همچنین ایالت‌ها را ملزم می‌کند که نتایج تاییدشده کالج الکترال را تا چهارمین چهارشنبه ماه دسامبر به رئیس‌جمهور سنا (معاون رئیس‌جمهور) و دیگر مقامات ارسال کنند. در سال ۲۰۲۴ این تاریخ مصادف با ۲۵ دسامبر است.
کالج الکترال چیست و چه نقشی در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا دارد؟
کالج الکترال یک ساختار منحصر به فرد در سیستم انتخاباتی ایالات متحده است که نقش مهمی در تعیین رئیس‌جمهور ایفا می‌کند. به گفته پروفسور متیو لیبو متخصص سیاست داخلی آمریکا کالج الکترال روشی برای انتخاب رئیس‌جمهور است که در آن تعداد ۵۳۸ رأی وجود دارد و هر ایالت بر اساس تعداد کرسی‌های خود در مجلس نمایندگان و دو سناتورش آرای الکترال مختص به خود را دارد. به این ترتیب ایالت‌های بزرگ‌تر آرای بیشتری در کالج الکترال دارند.
برنده انتخابات در هر ایالت تمامی آرای الکترال آن ایالت را به خود اختصاص می‌دهد، به جز در دو ایالت مین و نبراسکا که آرای الکترال خود را بر اساس ناحیه‌های انتخاباتی تخصیص می‌دهند. هر نامزدی که حداقل ۲۷۰ رأی الکترال کسب کند به عنوان برنده کالج الکترال و رئیس‌جمهور ایالات متحده انتخاب می‌شود.
چرا آمریکا از سیستم کالج الکترال استفاده می‌کند؟
سیستم کالج الکترال قدمتی طولانی دارد و توسط بانیان قانون اساسی ایالات متحده ایجاد شده است. این سیستم به این منظور طراحی شد تا نمایندگی بیشتری به ایالت‌های کوچک‌تر در فرآیند انتخاب رئیس‌جمهور داده شود. این نهاد همچنین به عنوان روشی برای نظارت بر انتخاب مردم در نظر گرفته شده بود؛ به این معنا که در صورت اشتباه مردم در انتخاب الکترال‌ها می‌توانستند گزینه دیگری را برگزینند. در طول تاریخ این سیستم هیچ‌گاه به چنین اقدامی دست نزده و امروزه تصور اجرای آن بسیار دشوار است.
پروفسور لیبو معتقد است که این سیستم با توجه به معیارهای امروزی قدیمی به‌نظر می‌رسد چراکه در هیچ‌جای دیگر در دنیا وجود ندارد که یک شخص برای یک شغل انتخاب شود اما با وجود کسب بیشترین تعداد آرا بازنده شود.
ایالت‌های نوسانی چیستند و چرا اهمیت دارند؟
در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا برخی از ایالت‌ها به عنوان ایالت‌های نوسانی یا کلیدی شناخته می‌شوند که نتیجه آن‌ها غیرقابل پیش‌بینی است. از میان ۵۰ ایالت و منطقه واشنگتن دی‌سی در حدود ۴۳ ایالت به احتمال زیاد نتایج انتخابات خود را به نفع یکی از دو حزب اصلی رقم می‌زنند در حالی که هفت ایالت دیگر به دلیل نتایج نزدیک خود در نظرسنجی‌ها به عنوان ایالت‌های نوسانی شناخته می‌شوند.
این ایالت‌ها شامل ویسکانسین، پنسیلوانیا، میشیگان، کارولینای شمالی، جورجیا، آریزونا و نوادا هستند. نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری تا حد زیادی به اینکه کدام نامزد می‌تواند این ایالت‌ها را به دست آورد بستگی دارد.
چگونه ممکن است یک نامزد بدون برنده شدن در آرای عمومی به پیروزی برسد؟
یکی از ویژگی‌های خاص کالج الکترال این است که یک نامزد می‌تواند با کسب آرای کمتر در کل کشور همچنان برنده انتخابات شود. این موضوع به دلیل نحوه تخصیص آرای الکترال است. به عنوان مثال در ایالتی مانند کالیفرنیا اگر نامزدی با ۱۰ میلیون رأی پیروز می‌شد تنها به یک رأی بیشتر از رقیب نیاز دارد تا تمام آرای الکترال آن ایالت را به دست آورد. در نتیجه یک نامزد می‌تواند در ایالت‌هایی که پیروز می‌شود تعداد زیادی رأی مردمی کسب کند اما فقط به همان تعداد مشخص آرای الکترال دست یابد.
این مسئله در انتخابات ۲۰۱۶ نیز اتفاق افتاد. هیلاری کلینتون با اختلاف زیاد در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا، نیویورک، نیوجرسی و ایلینوی پیروز شد در حالی که دونالد ترامپ با اختلاف کمی در ایالت‌های کلیدی مثل میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا پیروز شد و توانست تعداد لازم آرای الکترال را کسب کند.
الکترال‌های کالج الکترال چه کسانی هستند؟
در هر ایالت دو حزب اصلی دموکرات و جمهوری‌خواه فهرستی از نامزدهای خود برای الکترال‌ها را معرفی می‌کنند. این افراد معمولاً از فعالان حزب یا کسانی هستند که نقش‌های مهمی در سازمان‌های حزبی ایفا می‌کنند. وقتی رأی‌دهندگان یک ایالت به نامزدی رای می‌دهند فهرست الکترال‌های آن نامزد که متعلق به حزب برنده است به نمایندگی از آن ایالت رای می‌دهند.
برای مثال اگر اکثریت رأی‌دهندگان در ایالت میشیگان به نامزد دموکرات‌ها رای دهند فهرست الکترال‌های دموکرات آن ایالت رای خود را به صندوق می‌اندازند. در نتیجه رای‌گیری مردمی در هر ایالت تعیین می‌کند که کدام گروه از الکترال‌ها رأی نهایی خود را در کالج الکترال به نفع کدام نامزد ثبت می‌کنند.
آیا می‌توان انتظار نتیجه‌ای سریع در روز انتخابات داشت؟
با توجه به پیچیدگی‌های انتخابات و مراحل مختلف شمارش آرا اعلام نتیجه نهایی انتخابات ممکن است تا چند روز به‌طول بیانجامد. در برخی ایالت‌ها مانند پنسیلوانیا شمارش آرا می‌تواند به‌سرعت انجام شود. نتایج اولیه ایالت کارولینای شمالی نیز زود اعلام می‌شود.
با این حال به دلیل حجم بالای آرا و تفاوت‌های ایالتی در شمارش و تایید نتایج احتمال دارد که اعلام نتیجه نهایی تا چند روز پس از انتخابات آمریکا به‌طول بیانجامد. این مسئله به‌ویژه در انتخابات اخیر آمریکا و با افزایش رای‌گیری پستی اهمیت بیشتری یافته است.
انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۲۴
در ۵ نوامبر ۲۰۲۴ یکی از پرمخاطب‌ترین انتخابات تاریخ ایالات متحده برگزار شد. در این انتخابات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق جمهوری‌خواه (۲۰۱۷–۲۰۲۱) موفق شد در برابر کامالا هریس نامزد دموکرات‌ها و معاون رئیس‌جمهور فعلی به پیروزی دست یابد. این پیروزی نه تنها به بازگشت ترامپ به کاخ سفید منجر شد بلکه او را به اولین رئیس‌جمهوری تبدیل کرد که پس از گروور کلیولند توانست دو دوره غیرمتوالی ریاست‌جمهوری را تجربه کند.
خروج بایدن از انتخابات و نامزدی هریس
جو بایدن رئیس‌جمهور وقت در ابتدای سال ۲۰۲۴ برای دومین دوره‌ی ریاست‌جمهوری خود نامزدی خود را اعلام کرد. اما به دنبال یک مناظره ناموفق با ترامپ در ماه ژوئن و تحت فشار حزب دموکرات برای کناره‌گیری از نامزدی بایدن تصمیم گرفت از ادامه رقابت انصراف دهد و حمایت خود را از هریس اعلام کرد. پس از این رویداد کامالا هریس به عنوان نامزد رسمی حزب دموکرات معرفی شد و تاریخ‌ساز شد زیرا او نخستین زن سیاه‌پوست و نخستین آسیایی‌آمریکایی بود که نامزدی یک حزب بزرگ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را به دست آورد.
سابقه ترامپ و چالش‌های قانونی
نامزدی ترامپ با چالش‌های کم‌سابقه‌ای همراه بود. در زمان مبارزات انتخاباتی او درگیر پرونده‌های مختلف کیفری و مدنی بود. از جمله این پرونده‌ها می‌توان به اتهامات مالیاتی و پرداخت‌های محرمانه به استورمی دنیلز بازیگر فیلم‌های بزرگسالان اشاره کرد. او با اتهاماتی مرتبط با تلاش برای تغییر نتایج انتخابات ۲۰۲۰ در ایالت‌هایی مانند جورجیا مواجه بود. در نهایت دادگاه عالی ایالات متحده در پرونده‌ای با عنوان ترامپ در برابر ایالات متحده رای داد که روسای جمهور سابق در خصوص اعمالی که شامل وظایف اساسی قانون اساسی باشند دارای مصونیت هستند اما برای سایر اعمال رسمی این مصونیت نسبی است.
کمپین انتخاباتی ترامپ و چالش‌های امنیتی
در جریان کمپین انتخاباتی ترامپ دو بار هدف تلاش‌های ناموفق برای ترور قرار گرفت. یک بار در ماه ژوئیه در پنسیلوانیا و بار دیگر در سپتامبر در باشگاه گلف خود در فلوریدا. هر دو حمله توسط ماموران سرویس مخفی ایالات متحده مدیریت شد و ترامپ آسیبی ندید اما این حوادث باعث افزایش تنش‌ها و نگرانی‌ها در آستانه انتخابات شد.
اختلافات حزبی و رقابت بین ترامپ و دیگر جمهوری‌خواهان
ترامپ با وجود چالش‌های قانونی و انتقادات فراوان از سوی مخالفان همچنان در بین جمهوری‌خواهان محبوبیت بالایی داشت. در ابتدای رقابت‌های درون‌حزبی جمهوری‌خواهان افرادی مانند نیکی هیلی، ران دسانتیس و مایک پنس نیز نامزد شده بودند اما در نهایت همه آن‌ها از رقابت کنار کشیدند و ترامپ توانست به راحتی نامزدی حزب را به دست آورد.
معرفی هم‌پیمان‌ها
در ماه آگوست هریس تیم والز فرماندار مینه‌سوتا را به عنوان معاون خود معرفی کرد. انتخاب معاون ریاست‌جمهوری نقشی حیاتی در کمپین دموکرات‌ها داشت چراکه این حزب به دنبال جذب حمایت‌های گسترده‌تر از طیف‌های مختلف رای‌دهندگان بود. ترامپ نیز جی‌دی ونس سناتور ایالت اوهایو را به عنوان معاون خود انتخاب کرد و برنامه انتخاباتی خود را بر روی موضوعاتی همچون امنیت ملی و بازسازی اقتصادی متمرکز کرد.
نتیجه‌گیری
انتخابات ۲۰۲۴ با پیروزی غیرمنتظره ترامپ به پایان رسید. او در آرای عمومی و کالج الکترال موفق شد و بازگشتش به کاخ سفید یکی از مهم‌ترین بازگشت‌های سیاسی در تاریخ ایالات متحده محسوب می‌شود.
